Kotły ze zgazowaniem drewna

   Kotły ze zgazowaniem drewna są nowoczesną i wydajną konstrukcją wśród kotłow na biomasę. Osiągają sprawność na poziomie 90% zbliżając się pod tym względem do starszych konstrukcji kotłów gazowych. Proces spalania odbywa się z góry do dołu, zachodzi w kilku strefach i składa się z czterech faz:

suszenia drewna – zachodzi w górnej części kotła, drewno w tej fazie podgrzewane jest przez spaliny i oddaje wilgoć

zgazowania drewna – środkowa strefa kotła, wysuszone drewno w wyniku dalszego podgrzewania ulega termicznemu rozkładowi z wydzielaniem gazu drzewnego, odbywa się to przy ograniczonym dopływie powietrza (proces pirolizy)

spalania gazu – wytworzony gaz drzewny spala się na specjalnym ruszcie ceramicznym w dyszy do której doprowadzane jest powietrze wtórne, palenie odbywa się z góry na dół, temperatura w tej strefie kotła przekracza 1000°C,  

dopalanie drewna – pozostałe po zgazowaniu części palne drewna (węgiel drzewny) dopalane są w komorze popielnika, spaliny opuszczające kocioł są niemal wolne od części stałych.

kociol05.jpg

Kotły ze zgazowaniem drewna produkowane są jako wentylatorowe, z wentylatorem nadmuchowym lub wyciągowym. Wentylator nadmuchowy wywołuje nadciśnienie w kotle i przy prawidłowo działającej instalacji kominowej zwiększa stałopalność, jednak okresowo, przy niekorzystnych warunkach pogodowych i zaburzonym ciągu może powodować wyrzucanie części spalin bezpośrednio do kotłowni. Wady tej nie ma wentylator wyciągowy montowany w czopuchu,  wywołane nim podciśnienie równoważy ciąg kominowy zapewniając niezakłócone spalanie niezależnie od pogody.  Kotły ze zgazowaniem mają podobną budowę wewnętrzną, palenisko niemal wszystkich konstrukcji, z uwagi na bardzo wysokie temperatury spalania (nawet do 1200°C), wyłożone jest żaroodporną ceramiką.  Różnice  mogą pojawić się w konstrukcji samej dyszy i komory spalania. W niektórych urządzeniach w celu usunięcia popiołu wymagana jest  rusztowanie ręczne, w innych opadanie popiołu zapewnia nachylona konstrukcja ścian komory. Kotły mają rozbudowaną automatykę i szereg zabezpieczeń. 

kociol06.jpg

  Prawidłowa ich praca i długa żywotność zależą w dużej mierze od utrzymywania w komorze spalania odpowied

niej temperatury. Większość producentów zaleca aby temperatura wody w kotle nie spadała poniżej 65°C na powrocie. Wymaga to nietypowych rozwiązań instalacji i stosowania specjalistycznego uzbrojenia na kotłach, jak np. laddomatu czy bufora ciepła (zasobnika).

Laddomat 21 – to urządzenie zapewniające utrzymanie stałej temperatury wody w kotle w optymalnym jej zakresie. W początkowej fazie rozpalania laddomat odcina dopływ zimnej wody z instalacji wymuszając  w kotle tzw. „mały obieg wody”. Dzięki pompie obiegowej urządzenia woda krąży w przestrzeni wewnątrzkotłowej szybko osiągając wysoką temperaturę. Przy przekroczeniu nastawy termostatu (około 78°C), laddomat otwiera częściowo dopływ wody z instalacji i miesza ją z wodą zasilającą z kotła. Jeśli temperatura wody powrotnej z instalacji jest zbliżona do temperatury na zasileniu laddomat jest całkowicie otwarty. Woda powrotna do kotła ma temperaturę zawsze powyżej 65°C.

kociol07.jpg

Aby w całości wykorzystać sprawność cieplną kotła, w instalacji musi być zamocowany  zasobnik ciepła. Krążenie wody odbywa się wtedy osobno pomiędzy zasobnikiem i kotłem, a osobno między zasobnikiem i instalacją w domu. Przy braku poboru ciepła,  zasobnik przejmuje jego nadmiar akumulując ciepło na bardzo długi okres czasu.  Rozwiązanie takie ma jeszcze jedną zaletę, przy braku prądu lub uszkodzenia pompy laddomatu, zawór zabezpieczający laddomatu otwiera się i woda krąży pomiędzy zasobnikiem a kotłem na zasadzie grawitacyjnej, aż do całkowitego naładowania (zagrzania) zbiornika. Większość producentów kotłów zaleca, aby na każdy kW mocy cieplnej kotła przyjmować 40 litrów zasobnika. Dla kotła o mocy 25 kW będzie to więc aż 1000 litrów. Tak duże zbiorniki mogą być lokowane tylko w najniższych częściach budynku.kociol08.jpg

Kotły ze zgazowaniem drewna  produkowane są w szerokim zakresie mocy od około 20-80 kW. Małe jednostki mogą spalać polana o długości maksymalnie 50 cm, duże nawet 100cm.